ΖΩ...ΜΑΘΑΙΝΩ...ΑΓΑΠΑΩ...

Ειναι περιεργο,αλλα εκει που σκεφτομαι κατι και θελω να το μοιραστω με αλλους ξαφνικα "τσουφ" σαν να σκαει η φουσκα,αυτη που θα μ ανεβαζε στα ουρανια,και αρχιζω να πεφτω,αργα αλλα σταθερα,μεχρι που ακουμπανε τα γυμνα μου ποδια στο γρασιδι και γινονται ενα μ αυτο...νοιωθω τις κατακοκκινες παπαρουνες να μου χαιδευουν τα πελματα και θαρρω πως αν τις κοψω θα ακουσω τα ουρλιαχτα τους....οχι ,οχι δεν τις κοβω,αφουγκραζομαι τη μανα γη και σκεφτομαι ποσο αλληλενδετη ειναι με ολα αυτα που μας περιβαλλουν.Ποσο μαλακα και γλυκα μας εχει τυλιξει στην αγκαλια της και πορευομαστε μαζι της σαν απο χθες...σαν απο τωρα....σαν απο παντα....η Α Γ Α Π Η αυτη ειναι υπευθυνη για ολα.Για μας,για τα ζωα,για τη φυση για το ασπρο-μαυρο,για τα χιλιαδες χρωματα,για τα αρωματα,για τις αισθησεις,για τις παραισθησεις για το καλο,για το κακο,για τα πανω και τα κατω μας......Σαυτον τον κοσμο υπαρχει περισσοτερη πεινα για αγαπη και εκτιμηση απ οτι για ψωμι, ειχε πει καποτε η μητερα Τερεζα και ειχε απολυτο δικιο.Ξερουμε αραγε να αγαπαμε με ανιδιοτελεια και χωρις να βαζουμε το" εγω"μας μπροστα απο τον αλλον?μπορουμε να τον αφηνουμε να αναπνεει και να τον ωθουμε να κανει πραγματα για τον εαυτο του,ακομα κι αν προκειται να τον χασουμε???ειναι πολυ δυσκολο και πρεπει να προσπαθουμε τουλαχιστον να μην γινομαστε πιεστικοι στον ανθρωπο μας με οποιο κοστος....πρεπει λοιπον να μαθουμε να Α Γ Α Π Α Μ Ε σωστα τον συνοδοιπορο μας και κυριως χωρις να περιμενουμε" ανταλαγματα"..αλλη μια μεγαλη λεξη που κρυβει μεσα της τοσες εννοιες.Δεν λεω πως ημουνα κακη μαθητρια στη ζωη μου και σιγουρα το μαθημα καθημερινα αλλαζε,αλλα μπορω να πω με σιγουρια οτι εμαθα παρα πολλα πραγματα και συνεχιζω να μαι μια ταπεινη μαθητρια της ζωης με οτι κοστος συνεπαγεται αυτο...Ζ Ω  και Μ Α Θ Α Ι Ν Ω καθημερινα να Α Γ Α Π Α Ω!!!και ευχομαι τουτη την ωρα πραγματικα οποιος-οποια διαβασει τουτες τις σκεψεις να βοηθηθει και να τραβηξει την ανηφορα της ζωης με τις ευκολες η τις δυσκολες στιγμες της...