Κοκκινη κλωστη δεμενη στην ανεμη τυλιγμενη...της δινω κλωτσο να γυρισει,το παραμυθι για ν αρχισει!!!
Τι κι αν απλωσα την καρδια μου στα πουπουλενια μαξιλαρια ερωτοτροπωντας με ενα μειδιαμα στα χειλια? το συννεφο του καπνου με ταξιδεψε σε μονοπατια που μονο οι απολυτα ερωτευμενες ψυχες βαδιζουν και στοχαζονται το τωρα,ξεχνωντας το χθες,μη σκεπτομενες το αυριο...χαμογελω και ανασαινω το αρωμα σου,πευκο με μια δοση πικραμυγδαλου...γεμιζει τα ρουθουνια μου και το ειναι μου σιγα-σιγα χαλαρωνει και ανατριχιαζει.Μα πως γινεται αυτο?, ποιος θεος αναμιγνυει τις γευσεις μας,τα υγρα μας,τα αρωματα μας,και βγαζει αυτο το αποτελεσμα?τι συνταιριασμα απολυτο ειναι αυτο?και ποσο μπορει να κρατησει?ποσο επανω μπορει να ανεβει ο ανθρωπος και να πλησιασει τη θεωση???σε κλασματα δευτερολεπτου η απαντηση μου ρχεται απο μονη της.Ενα κλικ ειναι ολη μας η ζωη...και γι αυτο οι θεικες πραγματωσεις ειναι στιγμιαιες σαν τον καφε που πινω,ρουφωντας και βαζοντας ολον τον καπνο μεσα μου...γι αυτο και ειναι κοκκινες σαν την κλωστη,γι αυτο και μοιαζουν με παραμυθι...........
Αφιερωμενο στην Πατυ που ζει το δικο της παραμυθι....!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου