Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Χωρις τιτλο...

Και ναμαστε παλι εδω,εσεις κι εγω να μιλαμε και να επικοινωνουμε μεσα απο το διαδικτυο...μεσα στο κεφαλι μου γυρνανε αδιακοπα ολα αυτα που θελω να βγαλω προς τα εξω,τα νοιωθω τοσο πολλα,να στριμωχνονται και να με εξοστρακιζουν σαν το βοτσαλο στο γιαλο!Ομορφη μερα η σημερινη,με τον ηλιο ανασκελα να διασκεδαζει με τις τουφες των μαλλιων και τα γελια των μικρων-μεγαλων παιδιων,κι εγω μαζι του να κοροιδευω το συστημα λες και δεν το ξερω...λες και το ζω πρωτη φορα το καθετι απ τη ζωη μου!Ολοι απογοητευμενοι και μουτρωμενοι λες και δεν θα υπαρξει αυριο,σκυθρωποι,νευριασμενοι,μιζεροι,να θελουν να βαλουν ενα τελος σε ολα αυτα που τους ζοριζουν κι εγω μεσ την καλη χαρα...να χαιρομαι τη λιακαδα,το φως,τους λογαριασμους που πληρωσα,το παγωτο,τους φιλους που συναντησα,τον αρνητισμο που εισεπραξα,την βολτα στην εφορια,τους παραλογους πελατες,την κουβεντα με τα παιδια μου,τον καφε μου....και την αγαπη που την κουβαλαω ετσι κι αλλιως μεσα μου και την σκορπαω απλοχερα οπου σταθω κι οπου βρεθω!!!Εκει καταληγω παντα,σ αυτην, την αιωνια, την απιστευτη, την αστειρευτη, την γοητευτικη, την ολοκληρωτικη, την μια και μοναδικη...αυτην που αν δεν μας αγγιξει δεν εχουμε ζωη καλη,και αν δεν μας γεμισει τελικα δεν θα χουμε ζησει...κι ετσι οπως μιλαω για την αγαπη και γεμιζει το ειναι μου,μου ρχεται ενα ποιημα του Κωστα Ουρανη στο νου και το μοιραζομαι μαζι σας...
                      Η      Α Γ Α Π Η                                                                                             
Δεν ωφελει να καρτερας,ορθος στην πορτα του σπιτιου
και με τα ματια στους νεκρους τους δρομους στυλωμενα.
Αν ειναι να ρθει,θε να ρθει,διχως να νοιωσεις απο που, και πισω σου πλησιαζοντας με βηματα σβησμενα,θε να σου κλεισει απαλα με τ ασπρα χερια της τα δυο,τα ματια που κουραστηκαν τους δρομους να κοιτανε,κι οταν γελωντας να της πεις,θα σε ρωτησει:"ποια ειμ εγω ?" απ της καρδιας το σκιρτημα θα καταλαβεις ποια ναι...
Δεν ωφελει να καρτερας,κλειστα ολα να ναι,θε να ρθει
κι ανοιγοντας τα χερια της,πρωτη θα σ αγκαλιασει.
Ειδε κι αν εχεις φωτεινο το σπιτι για να την δεχτεις,και σαν φανει τρεξεις σ αυτην και μπρος στα ποδια της συρθεις...
Αν ειναι να ρθει,θε να ρθει,αλλιως θα προσπερασει............................................
Αφιερωμενο σε : Νιτσα,Πωλ,Μαιρη,Θαναση και τους απανταχου αγαπημενους.....                                                                                 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου